شنبه, ۲۳ مهر ۱۴۰۱، ۰۵:۴۱ ب.ظ
چرا می نویسم ؟
مثال معروفی داریم که : دیگران کاشتند ما میخوریم و الان نوبت ماست { ما کِشت می کنیم تا دیگران بهره مند شوند}
حال دیگران نوشتند و ما خوانیدم و اینک نوبت ماست که بنویسیم برای دیگران...
البته آنچه که در گذشته اتفاق افتاده قابل قیاس با دنیای بسیار سریع با دسترسی های آسان امروزی نیست و قطعا آنچه که نیاکان ما از زحمات کشیده اند
شایسته قدردانی و تشکر «ویژه» است...
چه سفرها که کردند برای جمع آوری کتب و علوم و ثبت و ضبط آنها برای رساندن آن به دنیای امروزی
مسافرت از بغداد تا ری
از ری تا هند و هر آنجا که احتمال وجود نور علم را در آنجا می دادند....
عالمی که 30 سال از عمر خودش را صرف جمع آوری یک کتاب کرد و یا آن دیگری که حتی وقتی به مهمانی دعوتش می کردند تا زمانیکه سفره ای پهن نشده بود مشغول مطالعه و نگارش بوده...
البته : زیر نور شمع ...
حال که دنیا ؛ دنیای سرعت؛ تکنولوژی، اینترنت و هوش مصنوعی است و نیازی به مسافرت با شتر و نشستن زیر نور شمع در تاریکی و ظلمات شب نیست و کتابخانه ها مجهز به انواع سیستم های آسایشی شده اند و خواست الهی بر این بوده که ما در این زمانه و برهه تاریخی باشیم، پس باید قدر دانست و از این فرصت بوجود آمده استفاده کرده و برای آنانی که گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن حقیقت دارند بنویسیم
